“茜儿,你之前说何夕明这么讨厌我是因为担心你,你能告诉我具体原因吗?”
现在的颜珺晨需要弄清楚自己的怀疑是不是真的。
齐茜儿满怀内疚,将何夕明的那个梦告诉了颜珺晨。
听完这些,颜珺晨已经非常肯定自己的想法了。
“茜儿,你能不能联系何夕明让我和他见一面,我想给他解释清楚。”
颜珺晨起身就准备下床。
“我会给你联系,不过你现在还是先休息一下,你才刚刚清醒过来。”
齐茜儿拦下颜珺晨的动作。
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库