“于佳佳,你没事吧?刚刚老师为什么叫你出去啊?”
齐茜儿心里清楚是怎么回事,可无奈其他人不清楚啊?当然要说清楚才对。
她将视线放在于佳佳身后的谢慧敏和另外一个小姑娘身上,眼中的笑意更深。
“齐茜儿,都是你。都是你害得我受惩罚,都是你。如果不是因为你,我怎么会弄丢了我的奖学金,如果不是你,我怎么会被学校开除?都是你!都是你!”
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库
笔趣库